HAYALLERİM GERÇEK OLDU İşsiz eğitimsiz ve tecrübesiz bir şekildeyken geçici eleman olarak başladığım işletmede bütün zorluklara rağmen yılmadan mücadele gösterdim. Sonunda o işletme devren satılınca ilk taliplisi oldum ve aldım. Şimdi beraber çalıştığımız elemanlarımla işletmemi yürütüyorum. Başlangıçta ilkokulu yeni bitirmiştim kısa bir süre bir fabrikada vasıfsız işçi olarak çalıştım. Yapamadım ayrıldım. Hep başarılı bir iş kadını olmak istiyordum. Bu işletmedeki işime 1999 yılında bir aile dostumuzun aracılığı ile geçici bir süreliğine başladım. Başlamış olduğum işletme ev tekstili üzerine üretim yapan bir işletmeydi. Başta makineye oturup düz dikiş yapmayı bile bilmiyordum. İşletme sahibi Ankara'da dikim yapıyordu. Ben boş zamanlarımda makineye oturup önce boşta, sonraları artık kumaşlarla düz dikiş yapmayı kendi kendime öğrenmeye çalıştım. El becerimi bu yöntemle geliştirirken Ankara'da dikilip gelen ancak ölçüsünden daha büyük dikilmiş olanları düzeltmeye vasıfsız düz ve önemsiz işleri kendim dikmeye başladım. Bu esnada iş yerindeki temizlik, iletişim ve getir-götür işlerini ve hatta işletme sahibinin bütün nazını çekmek zorundaydım. Bütün bu zorluklar karşısında yılmadan mücadele göstermeye devam ettim. Önceleri basit işlemleri yaparken ben kendimi hep bir adım ileriye götürmek için çaba gösteriyor, gün geçtikçe daha karmaşık ve kapsamlı olanları yapmak için kendimi hep zorladım. Artık işletme sahibi Ankara'ya dikime ürün göndermiyordu. Bu benim kendime olan güvenimin ve mücadelemin sonuçlarını aldığımı gösteriyordu. Yarışa çok geriden başlamıştım ama zirveye çıkmasına engel olmamıştı. Artık kataloglarda bulunan bütün perde ve yatak örtüsü modellerini bile yapabiliyordum. İşletmedeki işler devam edip giderken, işletme sahibinin il değiştirme gereksiniminden dolayı bu işletmeyi satacağını söyledi. Birikmiş beş kuruşumun olmadığı böyle bir işletmenin benim olmasının hayal bile edilmediği bir durumda ben kendime olan güvenimden dolayı talip oldum. Şartları konuştuk hiç nakit ödeme yapmadan işletmenin bütün bedelini çalışıp yaptığım işlerden olan kazancımla ödemeliydim. Bu doğrultuda anlaştık. Ben artık geçici eleman olarak başladığım işletmenin sahibiydim. Artık yemeyi içmeyi bile düşünmeden işlerimi yapmaya çalışıyordum. Benim için artık gece gündüz, cumartesi pazar yoktu. Biliyordum ki sonunda bütün borcumu bitirip işletmenin gerçek sahibi olacaktım. Evet, tamda düşündüğüm gibi oldu. İki yıldan daha kısa bir sürede bütün borçlarımı bitirdim. Artık işletmenin gerçek sahibi olmuştum. Şu an bulunduğum ilde işletmem parmak ile gösterilir durumda dönüp ardıma baktığımda bu yolu benim kat ettiğime ben bile inanamıyorum. Ama bu bir gerçek. Manevi desteklerini esirgemeyen hep yanımda olan aileme ve dostlarıma sonsuz TEŞEKKÜR ederim. Saygılarımla... Büyük Mefruşat- Kevser Böyük | ||
