2012 Yılı Karaman İli Rol Model Kadını E.Songül Dumaner ‘in Hayat hikayesi…
HAYALLERİMİN ULAŞTIĞI SON NOKTA…
Baba mesleği öğretmenlik olan 3 kuşaktır eğitimci bir ailenin 7.Çocuğu olarak dünya ya geldim. Henüz küçük yaşlarda bile geleceğimin hayallerini kurmaya başladım. En önemlisi hayallerimi ciddiye de aldım. Ve hayallerimi gerçekleştirmek için kendime bir planlama yaptım önümde uzun merdivenli bir yol vardı ve ben bu yolun her basamağındaki hedeflerimi ve ulaşmam gereken noktayı belirledim… Bu hayallerim yaşım On8 olduğunda daha bilinçli bir hedef oldu. Almam gereken kurslar bile tek, tek yazılmıştı zihnimde.
Aslında On8 yaşında kaderimi yazdığımın farkında bile değildim bu planları yaparken. Yıllar sonra anladım ki ajandama düştüğüm her hedef ve süre bir, bir gerçek oldu…
O zaman kurduğum hayallerim benim dışımda belki birçok insan için zor hedeflerdi. Hatta inanmak da zorlanıp gençlik işte denildiğini duyar gibiydim. Ama 30 yaşında kendi işini kurmak benim için sadece hayal değil aynı zamanda hedefimdi…
İlk paramı ilkokul 5.Sınıfa giderken kazandım. O günkü sevincimi ve kazandığım paraya aldığım Altın harfi hala saklarım. Bazen bunaldığımda onu elime alır gözlerimi kapatır ve o güne dönerim evet ihtiyacım olan kuvvet ordadır o minik ama yürekli kız çocuğunda…
Benim hiçbir zaman garantili bir işim olsun hayalim olmadı hep bir şeyler üretmek ve satmakla ilgiliydi hayallerim. Belki ilk paramı da ticaretten kazandığım içindi… Tabi ki kazandığım ilk para orda kalmadı devam etti 16 yaşında part time olarak başlayan iş hayatım okul dönemlerimde bile devam etti yaz tatillerinde ise ful time çalıştım. Bu arada sadece para kazanmayı değil iş yaşantısında var olmayı ve insanları tanımayı öğrenmeye başlamıştım. Üstelik okul ihtiyaçlarımı kendi kazandığım para ile almaktan aldığım haz inanılmaz bir duyguydu. Ve bunlar benim için ciddi artılar getiriyordu Öğretmen olan Babam çalışmama çok da gönüllü olmasa da Annem her daim hayallerime inanan ve destekleyen kişi olarak sonuna kadar arkamda olduğunu bana hissettirdi.
18 ile 29 yaş arasında kurduğum sayısız hayallerimin hepsi gerçekleşmişti. Ve 30 yaşında hayatımın muhasebesini yaptım. Son iki hedefim kalmıştı birisi zaten maddi bir hedef değildi ve kendime tanıdığım sürem bitmek üzereydi. Ve karar verdim maddi olan en azından benim elimde dedim şayet bir 5 yıl beklersem azmim ve cesaretimden ödün verebilirdim. Evet, süre dolmadan işimi kurmalı hedefimi tamamlamalıydım.
Tabiî ki bir günlük bir hayal olmadığından elimde yapmayı hedeflediğim işlerin bir listesi vardı. Ve Ben Ambalaj sektöründe karar kıldım çünkü İş yaşantıma Grafiker olarak başlamış bu sayede Ambalaj sektörünü tanıma fırsatım olmuştu. Sonrasında uzun yıllar Satın Alma bölümünün her kademesinde çalışmam ve en son Satın alma müdürü olarak görev yapmam Ambalaj kullanımının tümüne hâkim olmama vesile olmuş Gıda sektöründe kullanılan birçok girdinin fiyatı, kullanımı, nakliye sıkıntıları kısacası artı ve eksi yönlerini görmeme olanak tanımıştı.
İşin diğer tarafını araştırmaya başlamıştım. Bu sektör de o kadar çok kalem vardı ki işi istediğiniz kadar genişletip daraltabilirdiniz. Maliyet hesaplarımı tek tek yaptım. İş yerimi kurmadan çok önce sanki işyerim varmışçasına fiyatlar aldım, hesaplar yaptım ve baktım ki hedef büyük maddi olarak kısıtlı bir bütçem var ama bilirim ki her şey para da bitmiyor. Benim cesaretim, içimdeki bu istek ve azmim para ile elde edilemeyecek kıymette özelliklerdi.
Bende hedefleri yıllara yaydım evet paramın yettiği ölçüde bu işe başlar yavaş yavaş ilk hedeflediğim noktaya ulaşabilirdim. Sonuçta başlamak bitirmenin yarısı değil miydi?
Ve tüm birikimlerimizi riske atıp işimi kurdum. Bu kez arkamda Eşimde vardı. Uykusuz geçen sayısız gecelerin ardından iyi ki yapmışım diyebildiğim işim…
Hayatımda On8 ile ilgili tüm güzelliklerimizden ilham aldığım ve On8. Nedenim olan işim
ON8 AMBALAJ artık kurulmuştu hem de krizde. Kendime dedim ki “Sen zoru seversin Krizde düze çıkarsan bir daha yıkılmazsın.” Çok şükür yılmadım, pes etmedim çünkü yaşayarak öğrendim ki azmin elinden hiçbir şey kurtulamaz…
Ben kurduğum hayallere öylesine inandım ki… Rabbime kadar ulaştırdım… Hedeflerime ulaşmak için çok çalıştım sürekli kendime yatırım yaptım özel sektördeki işimi daima kendi işim gibi benimseyip o mantıkla çalıştım. Bu özelliğim beni sınırları olmayan imkânsızı tanımayan hep bir çıkış yolu vardır ama ben görememişimdir bakış açısını bana aşıladı…
Satır arasında son iki hayal demiştim ya işte son hayalimde gerçek oldu. Maddiyatla halledemeyeceğim bir duyguydu. Çok inandım ve 8 yılın sonunda bebeğim kollarımdaydı. Tedaviler yanıt vermez Doktorlar başka çıkış yok derken o kendiliğinden gelip bana sürpriz yapmıştı. Canı gönülden istediğin zaman bu hayatta imkânsızın olmadığını bana bir kez daha ispat etmişti…
“İnsan yaşadıkça anlıyor ki, kendi kayığını kendin çekemezsen bir yerlere gidemiyorsun.” İşte o yüzden güvenli bir limanda demir atıp beklemektense yeni günlerde yepyeni başlangıçlara cesaretle ve inançla yelken açma kararlılığındayım. Bu yolda İnancım yolumu aydınlatan ışık, doğruluk şaşmaz pusulam olacaktır.
Artık yeni hayaller kurmanın zamanı değil mi? 50. yaş hayallerimin…
E.Songül Dumaner
M.İnanç & A.Bennu ‘nun Annesi